Czy interface to „przedłużacz z rozwidlaczem", do którego podłącza się wszystkie urządzenia peryferyjne?
Co oznacza „1 napęd lub 2 napędy stacji dysków" ?
Co oznacza stwierdzenie: „64 kB RAM, 24 kB ROM, w tym 8 kB Basic i 16 – system operacyjny"?
Co oznacza termin: „rozdzielczość 320x 192"?
Maciej Górski
ul. Smętka 20a/23
Giżycko
Termin „interface" jest używany do określenia połączenia oraz powiązanych z nim układów elektronicznych, zapewniającego wymianę informacji pomiędzy jednostką centralną (procesorem) komputera oraz jego urządzeniem peryferyjnym (lub urządzeniami peryferyjnymi). Tę definicję przytaczam za książką A. Chandora „A Dictionary Of Computers", Pen-guin Books 1972. Z reguły różne urządzenia peryferyjne wymagają różnych interface'ów. Należy też pamiętać, że podłączenie każdego urządzenia peryferyjnego wymaga użycia interface'u; klawiatura, monitor czy magnetofon kasetowy nie są tu wyjątkami – w ich przypadku jednak, potrzebne układy umieszczone są wewnątrz obudowy komputera.
Przyjęło się używać pojęcia „1 lub 2 napędy dysków" – trzeba przyznać dość niefortunnego – dla określenia ilości dysków, z jaką można jednocześnie pracować. Np. w przypadku IBM PC termin „dwa napędy dysków" oznacza, że komputer wyposażony jest w stację dysków, do której można jednocześnie włożyć dwie dyskietki.
Przytoczony cytat oznacza dokładnie: „64 kB (1 kilobajt = 1 024 bajty) pamięci o swobodnym dostępie, 24 kB pamięci stałej, w której 8 kB zajmuje interpretator języka Basic, a 16 kB – system operacyjny".
Dana rozdzielczość ekranu określa ilość punktów świetlnych, na jaką ekran jest podzielony. W podanym przykładzie rozdzielczość 320 x 192 oznacza 320 punktów świetlnych wzdłuż osi poziomej ekranu i 192 takie punkty – wzdłuż osi pionowej. Oczywiście im większa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu generowanego przez komputer.
Od dwóch tygodni próbuję swoich sił, jako programista w LOGO. Zgadzam się, że to doskonała zabawa. Przy próbie rysowania wykresów funkcji natrafiłem jednak na pewien problem, z którym jak dotąd nie mogę sobie poradzić. Otóż przy próbie użycia instrukcji SETPOS w programie występuje błąd:
„SETPOS doesn't like [: x: y] as input" z drugiej strony jednak instrukcja niekiedy działa, np.
SETPOS [50 50] Czy mógłbym prosić o wyjaśnienie, dlaczego tak się dzieje?
M.B.
(nazwisko i adres
do wiadomości redakcji)
Prawdopodobnie próbował Pan użycia SETPOS w postaci:
SETPOS [:x :y] W tym przypadku jednak zapis [:x :y] oznacza listę złożoną z dwóch słów: ":x i ":y. Sygnalizuje to przytoczony komunikat LOGO. Podobnie niepowodzeniem zakończyłaby się np. próba użycia
SETPOS [XCOR 0] – można spróbować! Aby uzyskać pożądany skutek, należy użyć
SETPOS LIST :x :y
lub
SETPOS SE :x :y w tym wypadku bowiem listy utworzone przez LIST i SE są identyczne.
Podczas wykonywania rysunku w LOGO (na CPC 6128) niekiedy pojawiają się dwa żółwie – jeden z nich jest nieruchomy, drugi zaś wykonuje wszystkie wprowadzane z klawiatury polecenia. O czym to świadczy – czy tym drugim żółwiem można również w jakiś sposób kierować?
Krzysztof Wyrzykowski
(adres do wiad. redakcji)
Jest to niestety, błąd interpretera. Wersja Dr LOGO rozpowszechniana przez firmę Digital Research operuje jednym żółwiem; rozdwajanie się jego wizerunku spowodowane może być np. niewłaściwą realizacją procedur ht (hideturtle) i st (showturtle). Nie jest to jedyny rzucający się w oczy błąd Dr LOGO 2 i 3.
Niektóre wersje LOGO faktycznie umożliwiają posługiwanie się kilkoma żółwiami, sterowanymi osobno – taką możliwość mają np. użytkownicy LOGO na Atari 800XL.
W jakim stopniu Amstrad CPC 6128 jest kompatybilny z CPC 464?
Leszek Kordyl
Wejherowska 26/12
81-042 Gdynia
Wszystkie programy używane na maszynie CPC 464 mogą być bez przeszkód uruchomione na CPC 6128. Komputer ten jest również wyposażony przez producenta w dyskietkę z systemem CP/M 2.2 (obok jego najnowszej wersji 3.0), zatem istnieje możliwość wykorzystania całego programowania używanego na CPC 464.
Mój komputer (Philips VG 8010) nie wybiera liczb losowych. Czy tę wadę da się w jakiś sposób wyeliminować?
Artur Chodacki
Os. XX-lecia 13/22
34-300 Żywiec
Najprościej prawdopodobnie zaprogramować generator liczb pseudolosowych samemu. Istnieje bardzo wiele metod realizacji ciągu liczbowego, który miałby cechy zbliżone do ciągu liczb losowych (o rozkładzie jednostajnym). Jedną z najprostszych, i raczej wystarczających do mniej skomplikowanych zastosowań, jest ciąg liczb naturalnych xn postaci:
xn = (c1x1 + c2x2 + c3x3 + .... + Cn-1xn-1) mod n
gdzie liczby c1...cn-1, są pewnymi stałymi współczynnikami. Przykładem takiego ciągu może być choćby nieco zmodyfikowany ciąg Fibonacciego:
x1 = p1 x2 = p2
xn = (Cn-1xn-1 + Cn-2xn-2) mod n
gdzie p1,p2 – pierwsze dwa wyrazy ciągu,
c1, c2 – stałe współczynniki działanie a mod b oznacza resztę z dzielenia a przez b Tak ustalony ciąg jest ciągiem okresowym; należy tak dobrać jego współczynniki, aby okres był możliwie jak najdłuższy, ze względów zrozumiałych (np. przy okresie 1 ciąg jest stały). Otrzymane xn możemy wówczas traktować jako liczbę naturalną wybraną losowo spośród liczb 0..n-1.
Wartości kolejnych „losowań" zależą od wyboru stałych p1 i p2 – zatem należy zadbać o nadanie im odpowiednich wartości przed uruchomieniem programu.
Więcej szczegółów na ten temat, dotyczących np. właściwego doboru współczynników i innych metod generacji ciągów liczb pseudolosowych znaleźć można w książce J. Zielińskiego „Generatory liczb losowych".
Mam możliwość używania komputera CPC 664. Moim zamierzeniem było programowanie w Turbo-Pascalu. Wszystko szło dobrze, do momentu... próby wyjścia z edytora. Po napisaniu tekstu programu nie mogę przerwać pracy w edytorze i przejść do kompilacji. Próbowałem chyba wszystkich możliwych kombinacji klawiszy, ale bezskutecznie. Nie mam oryginalnej instrukcji obsługi tego programu, zaś funkcje edytora nie są opisywane na ekranie (jak to ma miejsce np. w programie Tasword). O ile to możliwe, prosiłbym o rozwiązanie tego problemu – umożliwiłoby to mi pracę na komputerze.
Z.G.
(nazwisko
i adres do wiad. redakcji)
Turbo-Pascal wyposażony jest w wygodny edytor, jednak jego obsługa bez znajomości podstawowych funkcji może być trudna. Wyjście z edytora powoduje wciśnięcie klawiszy CTRL-K CTRL-D (w tej kolejności). Oto niektóre inne jego funkcje:
CTRL-V Przełączenie trybu wstawiania/zakrywania znaków
CTRL-Y Usunięcie linii, w której znajduje się kursor
CTRL-R Poprzednia strona tekstu
CTRL-C Następna strona tekstu
CTRL-Q CTRL-R Początek
tekstu
CTRL-Q CTRL-C Koniec tekstu
CTRL-K CTRL-B Zaznaczenie początku bloku w miejscu kursora
CTRL-K CTRL-K Zaznaczenie końca bloku w miejscu kursora
CTRL-K CTRL-W Zapisanie bloku na dysk
CTRL-K CTRL-R Wczytanie bloku z dysku
CTRL-K CTRL-C Kopiowanie bloku
CTRL-K CTRL-Y Usunięcie bloku
Marcin Waligórski